Tien weken. Tien keer zeven dagen. Zeventig dagen. Zo lang zitten we nu in corona spertijd. Intelligent gelockt, nu weer langzaam losgelaten. Net als iedereen heb ik allerlei gewoontes op moeten geven, voor mijn eigen gezondheid, voor ieders gezondheid.
Nu heb ik begrepen dat het tien weken duurt voordat je jezelf een nieuwe gewoonte hebt aangeleerd, die ook beklijft. Gelukkig maar, want de afgelopen tijd heb ik veel goede voornemens gemaakt en die vervolgens ook weer één voor één losgelaten. Als tegenhanger van het opgehokt zitten in mijn werkkamer zou ik elke ochtend pilatesoefeningen doen op het vloerkleed, een uur wandelen met de hond, mijn mountainbike uit de schuur halen en touwtje springen in de achtertuin. Het bleef bij een keer, twee keer, soms drie keer.
Na tien weken is het me vanmorgen gelukt: een rondje hardlopen om het voetbalveld. Ik voelde me euforisch. Morgenochtend ga ik weer.
